۰ نظر
۱۷ تیر ۹۴ ، ۰۰:۴۵
پرندگـــــــــــان پشتـــ بـــــــــــام را دوستـــ دارم
دانه هــــــــــــایی را که هــــــــــــر روز برایشـــــــــــان می ریزم
در میــــــــــــان آن ها
یکــ پــــــــــــرنده ی بی معــــــــــــرفتـــ استـــ
که می دانــــــــــــم روزی به آسمـــــــــــان خواهد رفتـــ
و بر نمی گـــــــــــــردد.
من او را بیشتـــــــــــــر دوستـــ دارم !
اینجا سرزمین واژه های وارونه است:
جایی که گنج، "جنگ" می شود
درمان، "نامرد" می شود
قهقه، "هق هق" می شود
اما دزد همان "دزد" است
درد همان "درد"
و گرگ همان "گرگ"